Zaterdag 1 vergooit kansen op titel terwijl de ziekenboeg surrealistische vormen aanneemt.
In de jacht op de titel moest Stormvogels naar Heemstede om drie punten af te snoepen van het laag geklasseerde HBC af te snoepen. Geen al te moeilijke opgave zou men op het eertse gezicht denken. Maar het zou een bijzonder onplezierige middag worden voor De Zaterdag. Na wat wijzigingen in de opstelling vlak voor het begin van de wedstrijd begon STV aan een slordige openingsfase, veel onnodig balverlies en weinig beleving. Het eerste kwartier was dan ook duidelijk voor HBC, wat eigenlijk een schandaal is gezien de kwaliteiten van deze bejaardenploeg (of zijn wij zelf misschien niet zo goed als wij graag geloven). Nadat een goal van HBC terecht wegens buitenspel (aan de integriteit van grensrechter Dennis Aland zullen wij niet twijfelen) werd afgekeurd realiseerde STV zich dat het misschien wel iets moeilijker zou worden als van te voren verwacht werd. Er werd wat over en weer gescholden, Remco ontving zijn gebruikelijke gele kaart en de eerste kansjes dienden zich aan. Kortom STV leek net een beetje in zijn spel te komen en coach Dirk Bakkernes had weer plaatsgenomen in de dug-out toen het eertse noodlot toesloeg. Rommelig ingrijpen in de verdediging had als gevolg dat er vanaf een meter of 18 vrij geschoten mocht worden op Giel Y Giel en ondanks een indrukwekkende snoekduik kon hij niet voorkomen dat de 1-0 op het scorebord kwam. Na deze domper begon STV aan aanvallen te denken wat resulteerde in een aantal kansen die overigens niet echt gevaarlijk waren. Na een minuut of twintig vond, de oorsronkelijk in de basis staande, Marcel het ook een mooie tijd om op het sportpark te arriveren. Het gerucht ging dat hij onderweg een brommerrijder met een rode helm tegen kwam of zou hij nu echt overal 30 rijden? Na het vernemen van de tussenstand en het bemerken dat de broekjes op waren werd de sfeer op de bank er overigens niet bepaald beter op door zijn aanwezigheid. Gelukkig werd het spel van STV steeds beter en na kopballen van Egon en Remco was het Jef die de rebound van zijn eigen schot binnentikte. Na deze gelijkmaker drong STV nog wel aan om voor rust nog een voorsprong te nemen maar verder dan een mislukt schot van Richard kwam men niet. Op slag van rust was het Ronald die de bal in de buurt van de cornervlag met zijn lichaam afschermde wat voor een HBC-verdediger reden genoeg was om min of meer over hem heen te lopen. Na een zeer ongelukkige val zag hij dat zijn onderarm niet meer de gewenste vorm aannnam en in de rust is hij dan ook met Dennis de Waard (inmiddels kind aan huis bij de regionale ziekenhuizen) naar het Spaarne Ziekenhuis gegaan om wat foto's te laten maken. Hier bleek dat zijn spaakbeen gebroken was waardoor hij na Vincent en Maarten de derde Zaterdag-speler is die dit seizoen met een botbreuk het toneel moest verlaten. Tel daar de langdurig geblesseerde Steef bij op en men kan zich afvragen of duistere krachten het wellicht niet zo hoog op hebben met De Zaterdag. Met Marcel in de Ronald-rol werd de tweede helft gestart zoals de eerste geëindigd was. De druk van STV werd groter en groter maar de goal die in de lucht hing wilde maar niet vallen. Na een goede aktie van Dave kon Richard vanaf de "16" uithalen, helaas was het geluk vandaag niet aan de kant van onze topscorer en ging zijn schot vlak naast. Een minuut later leek Marcel ("Normaal maak ik er minimaal 15 per seizoen") zijn eerste goal van het seizoen te maken maar hij kwam net drie centimeter tekort om een voorzet van Jef binnen te glijden. De ene kans na de andere deed zich nu aan, Mark kreeg na een fout van de keeper de bal voor zijn voeten maar zijn schuiver ging rakelings naast. Even later was het Jef die zijn schot van de lijn gehaald zag worden en de wanhoop op de STV-bank nam toe. Met nog twintig minuten te spelen leek HBC volledig tegen de verhouding in wederom de voorsprong te nemen. Na een mislukte buitenspelval kon de HBC-spits alleen op Giel Y Giel afgaan. Gelukkig kon deze met een schitterende redding zijn ploeg in de wedstrijd houden. Even hierna leek Marko de verlossing te brengen maar zijn kopbal werd tot groot ongenoegen van alles wat STV was van de lijn gehaald. Inmiddels was Dennis Aland in de ploeg gekomen en dit leek een gouden greep te zijn. Nadat de keeper een schot van Richard met de grootst mogelijke moeite tot corner kon verwerken was het Rûckèr die hieruit de 1-2 leek te scoren maar tot ieders verbazing eindigde zijn schot aan de verkeerde kant van de paal. Alsof al dit leed nog niet genoeg was kon HBC na een inschattingsfout andermaal alleen op ons goal afgaan, deze keer kon Giel zijn huzarenstukje niet herhalen en werd de domper voor STV nog groter als dat hij bij een gelijkspel zou zijn geweest. In de blessuretijd ontstond er nog een handgemeen tussen een HBC-er van Turkse afkomst en één der onzen (U mag zelf raden wie, blijkbaar wil het nog niet zo vlotten met zijn cursus) wat resulteerde in twee rode kaarten die overigens achteraf, na bemiddeling van aanvoerder Marko, als gele de boeken ingingen. Na deze nederlaag is het welhaast onmogelijk geworden om rechtstreeks te promoveren maar via de nacompetitie moet onze doelstelling alsnog behaald kunnen worden. Met een steeds smaller wordende selectie moeten dan wel de komende wedsrijden gewonnen worden. As. zaterdag de thuiswedstrijd tegen Energie, onze gloednieuwe verzorgingskoffer (de trots van Dirk) zal dan aangevuld zijn met wat gipsverbandjes.
In een zeer matig duel werd STV weer met beide benen terug op aarde gebracht.
Na een aantal weken in de veronderstelling te hebben geleefd om mee
te doen in de strijd om de laatste periode kwam daar afgelopen zaterdag
abrupt een einde aan. Aanvankelijk leek alles nog volgens plan te verlopen
maar al gauw werd duidelijk dat dit STV nog niet rijp is voor een
eventuele promotie.
Het was een mooie zaterdagmiddag en het D-veld lag er
in tegenstelling tot andere velden fantastisch bij, de zon werkte ook mee
dus niets kon eigenlijk een monsterscore in de weg staan. Helemaal niet
toen bleek dat Waterloo niet eens in staat was om 11 man op de been te
brengen.
Maar zoals vermeld niets bleek minder waar. In de openingsfase
leek het allemaal nog wel op zijn pootjes terecht te gaan komen. Remy
had een dot van een kans en als deze tot doelpunt was omgetoverd dan
hadden we natuurlijk een heel ander wedstrijdbeeld gekregen maar onze
centrumspits gaf net als vorige week niet thuis. Het veldspel van STV was ronduit
verschrikkelijk, combinaties waren ver te zoeken en simpele inspeelballetjes
kwamen ook niet aan. Gelukkig konden de tien man van Waterloo hier
aanvallend weinig tot niets tegenoverstellen zodat we achterin
niet echt op de proef gesteld werden.
Was er dan helemaal niets positiefs
te melden over de eerste helft? Jawel enige lichtpuntjes waren er, zij
het sporadisch. Robin van der Linden (die trouwens steeds meer zijn weg
terug lijkt te vinden) mikte uit een corner van Jef op de paal welk lot
STV later nog een keer zou treffen. Het enige hoogtepunt van deze eerste
helft (en daarmee meteen de hele wedstrijd) was de goal waarmee Jef de
1-0 liet aantekenen. Jef mocht doorgaan na het (volgens de scheidsrechter)
subliem toepassen van de voordeelregel en hij liet deze kans niet onbenut.
Met een vreselijke uithaal met zijn linker sloeg de bal als een granaat achter
de keeper van Waterloo. Hierbij dient overigens wel vermeld te worden dat
de geluksfactor hier geen onbelangrijke rol speelde. 1-0 voor
STV dus en met deze stand werd
tevens de rust ingegaan. Waterloo gebruikte deze om hun "elftal" weer tot de
gewoonlijke elf man op te voeren. Hetgeen overigens weinig nut had want na
enige minuten in de tweede helft was een van de Waterloo spitsen zo onverstandig
om door te lopen op Michiel en we weten allemaal dat je tegen dit blok beton
geen schijn van kans maakt in dergelijke situaties. Hij moest dus geblesseerd
het veld verlaten. In de tweede helft was STV ondanks de matige instelling
en "bereidheid" toch weer de betere ploeg. Maar ondanks een enorm veldoverwicht
resulteerde dit niet in een groot aantal kansen (om maar te zwijgen over doelpunten).
Een van de weinige kansen werd door Maarten in de kiem gesmoord toen hij
door het midden oprukte naar het vijandige doel. In plaats van alleen door te gaan
wilde hij de bal naar Jef spelen die echter onbereikbaar achter een verdediger van W. stond.
Deze pikte dankbaar de bal op en weg was de 4 tegen 3 situatie. Maar het zou allemaal nog
veel erger worden want direct hierna kwam de bal (na slecht wegwerken van Dennis) bij een
Waterloo-aanvaller terecht die, doordat de rugdekking ontbrak, recht door kon lopen op Michiel.
Helaas had Chiel geen verweer op zijn inzet zodat de stand weer gelijk
getrokken werd. Hierna ging STV stormachtig op jacht naar de winnende treffer die er
ook echt wel inzat maar de spitsen wisten zich geen raad met de kansen die
volgden. Jef miste een paar opgelegde kansen en ook gelegenheids-linksbuiten
Steef Smit kon zich niet laten gelden. Ik denk dat hij toch meer tot zijn
recht komt als sobere links back :o). Een minuut voor tijd sloeg het noodlot,
zoals je wel vaker ziet in zulke situaties, aan de andere kant toe. Een
voorzet van de rechterkant werd volledig verkeerd geraakt en de bal verdween rechtstreeks
achter Chiel. Enige twijfel ontstond nog omdat de bal direct weer in het
veld terugkeerde maar de scheids keurde hem toch goed waar hij onbewust een
burgeroorlog mee voorkwam. Niet veel later vloot de man in het zwart voor de laatste
maal en konden we dus stellen dat STV een lesje in doeltreffendheid heeft gehad van Waterloo.
De 10 man van Waterloo waren veel gretiger dan de volgevreten vedettes van STV en behaalden dan
ook een verdiende overwinning. STV verliet aangeslagen het veld en zal het
komende weekend waarin niet gevoetbald wordt ongetwijfeld gaan gebruiken om
de wonden te likken en bij zichzelf te raden gaan wat er gebeuren moet om
volgend jaar eindelijk de verwachte resultaen te gaan behalen. Enige versterkingen
lijken mij geen overbodige luxe. Het geruchtencircuit heeft tot dusver al enige namen
voortgebracht maar zolang de persconferenties uitblijven moeten wij concluderen
dat er nog heel wat water door het Noordzeekanaal zal gaan voordat er
weer licht aan het einde van de Velsertunnel zal schijnen.
De verslaggever
V.V.IJmuiden vs. Stormvogels
Omdat er afgelopen zaterdag geen wedstrijd op het programma stond werd er
een oefenwedstrijd ingelast tegen de V.V. IJmuiden. Dat deze derby
niet van enig sentiment verstoken bleef mag geen verbazing heten.
Aanleiding hiervoor was natuurlijk dat hoofdtrainer Jelle A. meer dan bekend is
bij een groot aantal spelers van onze zijde. tevens was dit voor Remco
Verduin een wedertreffen met de club waar hij zoveel triomfen vierde,
maar waar hij ondanks zijn niet geringe inbreng bruut aan de kant werd
geschoven toen zijn trainingsopkomst (toen al) te wensen over liet.
Na een vermoeiende reis kwamen wij aan op sportpark Schoonenberg alwaar
de toekomst v.d. B.V.O. Telstar net hun boswandeling achter de rug had.
Keeper Michiel v. opbergen wilde dit ook wel eens doen voor de wedstrijd
(hij schijnt een liefhebber van bosjes te zijn, en bij het aanblik van
deze jonge binkies kon hij zijn fantasien niet meer voor zich houden).
Nadat een aantal spelers wat strategische informatie hadden uitgewisseld met bekenden van de opponent,
kon de warming up beginnen. Wat schetste onze verbazing
toen wij bemerkten dat het veld bij IJmuiden nog erbarmelijker was dan het onze.
Voor hilariteit zorgde een van onze Ultra's t.w. Egon v.d. Pieterman toen hij
een training voor de komende olympische steeple-chase inlaste wat hem niet geheel
succesvol afging. Goed de wedstrijd: De eerste helft gaf een vertrouwd beeld te zien
de tegenpartij was de gemotiveerde ploeg en STV zag het allemaal gelaten aan.
Echt gevaarlijk werd de thuisploeg trouwens niet omdat Maarten en Marco de verdediging goed
hadden georganiseerd. Dennis Wijker had de lastigste man van IJmuiden ook aan banden gelegd
dus we leken af te stevenen op een 0-0 ruststand. ware het niet dat de grensrechter van
deze middag het nodig vond om de wedstrijd open te breken en een IJmuiden-speler in
duidelijke buitenspel-positie liet doorvoetballen (overigens nog bedankt voor het vlaggen Joop). Tegen de tijd dat STV uitgeprotesteerd
was lag het leder achter de verbouwereerde Michiel (die overigens niet geheel vrijuit ging).
Toen Mark Romkes na enige minuten alleen door mocht gaan op het vijandige doel liet de
grensrechter aan de andere kant een staaltje van resultaatgericht vlaggen zien waar Joop Romkes
ons inziens best een voorbeeld aan mag nemen. De gelijkmaker betstolen, kwam STV hoe langer
hoe meer in zijn spel. Het was dan ook een domper toen vlak voor rust een schijnbaar simpel
schot van een der IJmuiden-voorwaartsen door Michiel niet op de juiste waarde werd ingeschat.
I.p.v. de bal simpel over te stompen verkoos hij een achterwaartse set-up die prompt in het
doel verdween. De vergelijkingen met Ron Zwerver waren begrijpelijkerwijs niet van de lucht.
Ruststand 2-0 dus. Na de thee (weer eens wat anders dan warme limonade) zagen de toeschouwers
eindelijk wat ze van hun helden kunnen verwachten. Een tot op het bot gemotiveerd STV dat voor
elke meter streed, we kunnen dan ook concluderen dat IJmuiden er verder niet meer aan te pas kwam.
STV kreeg enkele goede kansen op de anschlustreffer maar deze bleef helaas uit. Jef Abrahamse
kwam dichtbij na de keeper handig te hebben uitgespeelt maar zijn verwoestende uithaal verplaatste
slechts lucht, wat hem op een luid lachsalvo kwam te staan v.h. in grote getalen opgekomen publiek.
(Jef: " Op het moment dat ik wilde schieten kwam er net een mol met zijn kop boven de grond waardoor
de bal een halve meter de lucht in schoot" ) Naar verluid gaat alles weer redelijk met Jef na een
paar dagen op verhaal te zijn gekomen in Parijs. Kansen waren er verder voor Remy welke andermaal
niet aan hem waren besteed. Ook Ronald de Haan kon zijn plaats op de topscoorderslijst geen beter
aanzien geven. Na een sublieme steekbal van Maarten mikte hij jammerlijk op de keeper. De beste kans
was eigenlijk voor diezelfde Maarten, uit een corner van Steef kopte de Defender tegendraads in en het was
te danken aan een miraculeuse redding van de keeper dat deze bal geen doel trof. Op het einde werd de wedstrijd nog
wat grimmig. Na een grove charge op Richard v.d. Bent gingen enkele STV-ers op zoek naar vergelding
wat uiteindelijk alleen Richard op een gele kaart kwam te staan (heeft overigens geen gevolgen, trouwens
hij gaat toch pleite naar Spanje). Resumerend kunnen wij stellen dat het een toch wel geslaagde
oefenwedstrijd was, ondanks de 2-0 nederlaag is er behoorlijk gespeelt. Als deze toon doorgezet
kan worden dan is een peridodetitel niet ondenkbaar.
van onze verslaggever
Het wedstrijd verslag van de wedstrijd tegen BSM:
Zaterdag 14 maart heeft Stormvogels Zaterdag 1 met overtuigende cijfers
revanche genomen op de teleurstellende nederlaag in de uitwedstrijd
tegen BSM eerder dit seizoen. De eerste helft ging nog moeizaam,
hoewel Stormvogels veruit de wedstrijd domineerde, er werd namelijk
niet gescoord. Na de thee eenzelfde wedstrijdbeeld en na de fabel-
achtige openingstreffer van Jef Abrahamse was het verzet van BSM
gebroken. Hierna volgden er nog drie doelpunten, die in chronologische
volgorde gemaakt werden door Remy Bakkernes, Robin van der Linden en
Maarten Abrahamse. Nu denkt u misschien Maarten kan toch helemaal niet
scoren? Inderdaad wij verbaasden ons hier ook erg over. Wel moeten
wij hierbij de kanttekening plaatsen dat zonder het op een presenteer-
blaadje brengen van de bal door Jef Abrahamse, deze goal ook nooit was
gevallen.
Een ander opmerkelijk feit is dat Robin van der Linden weer helemaal
op de weg terug is. Na een goede invalbeurt tegen Geel-Wit, wist hij
tegen BSM andermaal zijn opmars te laten zien en dit te onderstrepen
met een schitterende goal.
Keeper Michiel van Opbergen is ook weer helemaal terug, na een
breuk in de vinger opgelopen in de wedstrijd tegen DSC'74. Tegen BSM
wist Michiel ook weer de nul te houden en toont hiermee ook aan dat
hij steeds beter in zijn spel komt.
Ander blessureleed is nu weer toegedicht aan aanvaller Dennis Aland.
Door een ongelukkige val tijdens de wintersport is zijn schouder uit
de kom geschoten en heeft hij een aantal pezen/spieren gescheurd.
Hiervoor is hij inmiddels geopereerd en is hier een tijd zoet mee.
Wij wensen hem beterschap.